Πολλά μπορούν, να λεχθούν για το συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στην κολοβή δημοκρατία μας.
Δυστυχώς, όπως γίνεται σχεδόν πάντα, άλλοι ευθύνονται και άλλοι πληρώνουν τα σπασμένα. Ίσως είναι κοινοτυπία να λεχθεί, πως θα ματαιοπονούμε στο διηνεκές, αν δεν υπάρξουν καινοτόμες αλλαγές, θαρραλέος εκσυγχρονισμός των θεσμών, αλλαγή, του νομοθετικού πλαισίου βάσει του οποίου λειτουργεί το ΡΙΚ και φυσικά μια ριζοσπαστική και αφοσιωμένη ηγεσία με όραμα.
Εν’ όψει της αναμενόμενης τεχνοοικονομικής μελέτης για το στρατηγικό σχεδιασμό του ΡΙΚ φαίνεται, να εντείνονται οι «πιέσεις» από διάφορες ύποπτες κατευθύνσεις κατά της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.
Απορίας άξιον είναι τα προτεινόμενα περί ‘ιδιωτικοποιήσεως’ και άλλα τινά από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΡΙΚ, τα οποία είναι άραγε τυχαία; Διαφαίνεται καθαρά ότι από τη μελέτη σκοπιμότητας, στο τέλος, θα κυριαρχήσει μόνο η σκοπιμότητα.
Το ΡΙΚ δέχτηκε κατά καιρούς ανίερη πολεμική, παραχαράσσοντας και μηδενίζοντας τις αξίες που για τόσα χρόνια προβάλλει. Σήμερα, το ΡΙΚ είναι και πάλι στο στόχαστρο. Έτσι, διαβάζουμε μεταξύ άλλων, για τα ‘πεταμένα’ λεφτά των αξιογράφων (ενώ αυτά θεωρούνταν από τα μεγάλα ταμεία ως μια από τις καλύτερες επενδύσεις για σταθερό εισόδημα), για το διαχρονικό, αναλογιστικό έλλειμμα στο Ταμείο Συντάξεων, που παρουσιάστηκε από τη δεκαετία του ’80 (!) και μετά… με αποκορύφωμα τις ‘κρουαζιέρες των αμπαριών’…
Πάντοτε, είχαμε τους αυτόκλητους ή διορισμένους αναστενάρηδες των εθνικών και των λαϊκών δικαίων. Φαίνεται, όμως, ότι, τα κάρβουνα από τις φωτιές στο ΡΙΚ, δεν χωνεύουν εύκολα, έτσι, που στο τέλος όσοι το στοχεύουν και το ωθούν στο πυρ το εξώτερο, θα καούν οι ίδιοι και τα σχέδια τους, γιατί το ΡΙΚ όσο και να το πολεμούν, έχει εθνική, κοινωνική και οικονομική αποστολή.
Ούτε τα «πύρινα» λόγια, του προέδρου του, Γιώργου Τσαλακού, που κλήθηκε ως ‘ειδικός’, να βγάλει τάχα τα κάστανα από τη φωτιά, παριστάνοντας τον αναστενάρη, δεν φρονημάτισε όλους όσους απεργάζονται την υπόσταση του ΡΙΚ με την καθ’ όλα θέση τους που είναι σε σύγκρουση με την αποστολή του.
Είναι ανησυχητικό, στους δύσκολους καιρούς που πολλοί υποφέρουν, όταν οι ίδιοι οι ηγέτες ενός οργανισμού δεν είναι σε θέση να βάλουν τάξη σε προκλητικές απολαβές, που ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων, αν μπορούν με επαγγελματικό δυναμισμό, να ασχοληθούν με σοβαρότερα θέματα στρατηγικής.
Και τι να περιμένει άραγε κανείς, από μια πολιτεία στην οποία η Αρχή Διερεύνησης περί Ασυμβίβαστου διαπίστωσε (βάσει της κειμένης νομοθεσίας) ότι δεν υπάρχει ασυμβίβαστο και νομιμοποιείται η τσαλακωμένη δεοντολογία στο ΡΙΚ;
Επιτρέποντας έτσι στον πρόεδρο του ΡΙΚ να εργοδοτείται και (ως σύμβουλος παρακαλώ!) από ιδιωτικό οργανισμό που έχει άμεση σχέση με τα ΜΜΕ, η σύγκρουση συμφερόντων προφανώς, εν προκειμένω, δεν βγάζει μάτι; Κι αν πράγματι, όπως διαλαλείται, δεν(;) αμείβεται για την εργασία που προσφέρει, τότε, τα πράγματα προοιωνίζονται ακόμη χειρότερα…
Υποθέτω, πως τόσο ο κύριος Τσαλακός όσο και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι, γνωρίζουν σαφώς πως στην υπόλοιπη Ευρώπη (την οποία θεωρητικά έχουμε ως πρότυπο) κάτι τέτοια, όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να συμβούν, αλλά ούτε και κανένας δεν θα τολμούσε καν και να τα σκεφτεί. Όχι γιατί εκεί είναι… άγιοι. Απλά, γιατί εκεί υπάρχουν θεσμοί, που επιβάλλουν έστω την τήρηση των όποιων προσχημάτων, ώστε ο πολίτης να μην εξευτελίζεται.
Το σοβαρότατο αυτό θέμα, της συμβατής δεοντολογίας και της κατάφωρης σύγκρουσης συμφερόντων σίγουρα μετά από χρόνια, θα αναφέρεται από ιστορικούς και ειδικούς των ΜΜΕ στην Κύπρο στις δημόσιες διαλέξεις τους, όπως, κάνουν τώρα για άλλα θέματα αλλοτινών (όχι μακρινών) εποχών, σκάζοντας οι παρευρισκόμενοι στα γέλια… ενώ, δυστυχώς, σήμερα είμαστε για κλάματα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, ο εκσυγχρονισμός και η αναδιοργάνωση του ΡΙΚ είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την περαιτέρω επιτυχή πορεία του. Ας ελπίζουμε όμως, ότι δεν θα αποτελέσουν το πρόσχημα, για να πληγεί καίρια η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση προς όφελος αλλότριων συμφερόντων και όχι για το καλό της υπερήφανης κοινωνίας μας.
Γράφει: Φοίβος Νικολαίδης
