Γιατί επιβάλλεται η αντίδραση… Μέτρα, ημίμετρα και προφάσεις. Του Μάριου Ρήγα

Η φετινή σχολική χρονιά ξεκίνησε με  συσσωρευμένα και ουσιώδη προβλήματα, τα οποία έχουν οδηγήσει δεκάδες συναδέλφους στην ανεργία και τα σχολεία σε μια άνευ προηγούμενου κατάντια.  

Βαρόμετρο στις αποφάσεις της ΠΟΕΔ θα έπρεπε ανάμεσα στα άλλα (εκπαιδευτικά και μη) να ήταν αυτοί οι τρεις άξονες δημόσιων δηλώσεων και δεσμεύσεων τόσο του προέδρου Αναστασιάδη όσο και αξιωματούχων της Κυβέρνησης:

α) ότι η Παιδεία αποτελεί τη μεγαλύτερη επένδυση,

β) πως  ο κοινωνικός διάλογος για θέματα που αφορούν την εκπαίδευση είναι αυτονόητος και επιβεβλημένος και

γ) πως δε θα οδηγηθεί κανένας εκπαιδευτικός στην ανεργία. Δυστυχώς από νωρίς το καλοκαίρι διαφαινόταν πως κανένα από τα τρία δε γινόταν, με αποτέλεσμα ως Κίνηση να εκφράζουμε συνεχώς τις ανησυχίες μας.

Με μονομερείς αποφάσεις της Κυβέρνησης (ενημέρωση της ΠΟΕΔ πολλές φορές από τα ΜΜΕ), διαπιστώνουμε όχι μόνο πως η Παιδεία  δεν αποτελεί επένδυση και όραμα, αλλά είναι αυτή που θα πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα της κρίσης μαζί με τη νέα γενιά η οποία οδηγείται στην ανεργία. Δια του λόγου του αληθές παραθέτω τις εξής μονομερείς αποφάσεις της Κυβέρνησης οι οποίες έχουν ληφθεί, χωρίς μάλιστα οι πλείστες να αποτελούν μνημονιακές δεσμεύσεις, δείχνοντας ακριβώς την αντιμετώπιση προς το Δημόσιο Σχολείο και τι ίσως έχουμε να αναμένουμε:

Κλείσιμο σχολείων, σύμπτυξη τμημάτων, μείωση των ωρών για αλλόγλωσσα, αλλαγή της φόρμουλας (μείωση περιόδων) με την οποία παραχωρείται ο χρόνος στα παιδιά που δέχονται Ειδική Εκπαίδευση, κατάργηση του δίωρου μετακίνησης, κατάργηση του χρόνου για μεντορισμό, κατάργηση του χρόνου που παραχωρείτο για το Οίκαδε, Οικολογικά Σχολεία, Ευρωπαϊκό Δίχτυο Προαγωγής Υγείας και γενικά καινοτόμα Εκπαιδευτικά Προγράμματα, κατάργηση των ωρών Διοίκησης Κοινοτικών Τμημάτων, μείωση των αποσπάσεων για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, μη επέκταση του θεσμού του Υπεύθυνου Τμήματος, προβληματικές και πρόχειρες αλλαγές στο θεσμό του Προαιρετικού Ολοήμερου Σχολείου, αλλαγή στην πρακτική και περιόδους που διορίζονται αντικαταστάτες, μείωση των κονδυλίων στις Σχολικές Εφορείες, μείωση των Συνοδών παιδιών που το έχουν ανάγκη και πολλά άλλα που οδηγούν σε μια άνευ προηγουμένου πολεμική κατά του Δημόσιου Σχολείου. Όλες αυτές οι αποφάσεις έχουν ληφθεί ερήμην των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων οδηγώντας στην αποψίλωση του Δημόσιου Σχολείου. Ταυτόχρονα οδηγούν δεκάδες συναδέλφους στην ανεργία πάρα τις πάμπολλες δεσμεύσεις και τη μόνιμη αποκοπή (0,8-2%) σε όλο το Δημόσιο και Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα από τον περασμένο Ιούνιο για διασφάλιση των εκπαιδευτικών και ωρομίσθιων υπαλλήλων του κράτους.

Όλα αυτά ξεκίνησαν να διαφαίνονται ή να τροχοδρομούνται από το καλοκαίρι. Ως Κίνηση είχαμε αντιδράσει από την πρώτη στιγμή. Με δημόσιες τοποθετήσεις μας και ανακοινώσεις είχαμε εντοπίσει τα προβλήματα και κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου. Στη συνεδρία του Συμβουλίου της ΠΟΕΔ της 30^ης Αυγούστου έγκαιρα και άμεσα είχαμε καταθέσει θέσεις για μέτρα και δυναμική αντίδραση, με στόχο να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην εργοδοτική πλευρά  για τις συναντήσεις που θα ακολουθούσαν. Συνεχίσαμε να αναδεικνύουμε τα προβλήματα, αλλά δυστυχώς δεν εισακούστηκαν οι ανησυχίες μας.

Στο Διοικητικό Συμβούλιο της 19^ης Σεπτεμβρίου επαναφέραμε τις θέσεις μας για δυναμικές κινητοποιήσεις και απεργιακά μέτρα, θέσεις οι οποίες είχαν καταψηφιστεί για δεύτερη φορά. Φτάσαμε μέσα προς τέλος Οκτωβρίου συζητώντας αν η Οργάνωση πρέπει να λάβει μέτρα, καλώντας επιτέλους Συνελεύσεις. Έστω και την υστάτη καλούμε τον κλάδο να σταθεί προστάτης του Δημόσιου Σχολείου και της αξιοπρέπειας του κάθε εκπαιδευτικού.

Είναι η πρώτη φορά που χάνουν συνάδελφοι τη δουλειά τους, τη στιγμή μάλιστα που οι υπόλοιποι έχουμε πληρώσει για τον επαναδιορισμό τους. Είναι η πρώτη φορά που το Δημόσιο Σχολείο και η παρεχόμενη εκπαίδευση δέχονται τέτοιο πλήγμα και η Οργάνωση μας ακόμα συζητά την αντίδραση. Κατά την άποψη μας θα έπρεπε  τόσο οι  Επαρχιακές Ενημερωτικές Συνελεύσεις όσο και η Παγκύπρια Γενική Συνέλευση να λάμβαναν χώρα αρχές Σεπτεμβρίου, έγκαιρα και άμεσα, λειτουργώντας ως μοχλός πίεσης προς την εργοδοτική πλευρά, ενισχύοντας το «οπλοστάσιο» της Οργάνωσης στον αγώνα για επίλυση των συσσωρευμένων προβλημάτων και επαναδιορισμό των συναδέλφων.

Τελικά ορισμένες Κινήσεις στην ΠΟΕΔ με τις δικές τους εκτιμήσεις και προφάσεις (τις οποίες ας σταθμίσει ο καθένας ως προς το κέρδος) έχουν οδηγήσει ανάμεσα στα άλλα τον κλάδο στο δίλλημα «μέτρα ή ημίμετρα». Για την Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών το δίλλημα δεν υπάρχει.  

Καλούμε τον κλάδο σε εξουσιοδότηση της Οργάνωσης για λήψη δυναμικών μέτρων, σώζοντας έστω και την υστάτη την αξιοπρέπεια της, δίνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα πως πολιτικές λιτότητας στην εκπαίδευση δεν είναι ανεχτές. Αντιδρούμε στην κοροϊδία, τον εμπαιγμό και τη μονομερή λήψη αποφάσεων από πλευράς της Κυβέρνησης. Αντιδρούμε στις απολύσεις συναδέλφων. 

Γράφει: Μάριος Ρήγας