GuruPolitico.
Σχόλια, «καρφιά», πληροφορίες και ειδήσεις με την οπτική των Guru του πολιτικού παρασκηνίου…
Τα ίδια Νικολάκη μου, τα ίδια Νικολή μου!
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, όμως το βασικό συμπέρασμα που εγώ βγάζω από το περιβόητο «Doxagate» είναι ότι…αυτός ο τόπος δεν αλλάζει με τίποτε!
Όσες φορές κι αν χτυπήσουμε το κεφάλι στο διαφανές τζάμι, όσα σκατά και να φάμε στη μούρη, μυαλό δεν βάζουμε. Παρασυρόμαστε συνεχώς από τα επαναλαμβανόμενα συνθήματα, από τα όμορφα λόγια, από τους «υποψήφιους γαμπρούς» με τα baby faces και από τις κάθε λογής εύοσμες…πορδές. Μπορεί κατά βάθος να διαισθανόμαστε την απάτη, όμως όπως τα παιδιά που πιστεύουν στα παραμύθια, έτσι κι εμείς, πιστώνοντας τους με ευγενείς προθέσεις πάμε και τους (ξανα)ψηφίζουμε. Κι ύστερα μουντζώνουμε τα μούτρα μας…
Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι προσωπικό, ούτε έχει να κάνει να κάνει απλώς με την…υπερωριακή απασχόληση των πολιτικών προσώπων. Έχει να κάνει με μια παρασιτική νοοτροπία, μια μεταδοτική ασθένεια που προσβάλει όποιον ή όποια καβαλικεύει το άλογο της εξουσίας. Με το που φορούμε στο κεφάλι το στέμμα, χάνουμε επαφή με τις ηθικές αξίες, ξεχνούμε τις υποσχέσεις για αξιοκρατία και χρηστή διοίκηση, αντικαθιστώντας το «προσφέρω» με το… «ζητώ».
Όχι, το πρόβλημα δεν είναι η Δόξα και η κάθε Δόξα. Το πρόβλημα είμαστε όλοι (ή σχεδόν όλοι) εμείς που είτε εθιζόμαστε στο μέλι, είτε σιωπούμε ενοχικά περιμένοντας ίσως… «το γυρί μας». Μ άλλα λόγια σήμερα τη λένε Δόξα, χθες Γιαννάκη, αύριο Κωστή, Πετρή, ίσως και…Μέρκελ!
Μέρκελ
