Ο σεβασμός κερδίζεται. Του Γιαννάκη Κολοκασίδη

Με αφορμή την υπόθεση της Δρομολαξιάς κυβέρνηση, κόμματα, αρθρογράφοι, Αστυνομία και Νομική Υπηρεσία καλούν το ΑΚΕΛ να σεβαστεί τους θεσμούς. 

Βέβαια θα πρέπει και οι ίδιοι οι θεσμοί να σέβονται τον εαυτό τους. Για να κερδίζουν και τον ανάλογο σεβασμό. Οι θεσμοί δεν είναι υπεράνω κρίσης και κριτικής. Και στην περίπτωση των δυο συλληφθέντων στελεχών του ΑΚΕΛ υπάρχουν σωρεία ερωτηματικών που το λιγότερο δείχνουν ότι κάποιοι εκπρόσωποι θεσμών δεν λειτούργησαν όπως θα έπρεπε.

Γιατί χρειάστηκε να δώσει απανωτές καταθέσεις ο κ. Λίλλης μέχρις ότου διαμορφωθούν επιβαρυντικά στοιχεία σε βάρος των δυο στελεχών του ΑΚΕΛ;

Υπήρξε άραγε συνδιαλλαγή έτσι που ο κ. Λίλλης από κατηγορούμενος να μετατραπεί σε κατήγορο;

Γιατί χρειάστηκε να επιστρατευθεί μια δεύτερη μαρτυρία και μάλιστα από άνθρωπο ανύπαρκτης αξιοπιστίας, εις βάρος του οποίου υπάρχει ένταλμα σύλληψης για χρέη στον ΦΠΑ;

Πώς είναι δυνατόν άνθρωπος εις βάρος του οποίου υπάρχει ένταλμα σύλληψης, να προσέρχεται στην Αστυνομία, να δίδει κατάθεση και να φεύγει ανενόχλητος; Μήπως και εδώ υπάρχει θέμα συνδιαλλαγής;

Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Και εύλογα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε μπροστά στην εξέλιξη μιας πολιτικής σκευωρίας για να απαξιωθεί το ΑΚΕΛ στα μάτια του κόσμου και να καμφθούν οι αντιστάσεις του. Αν τα όσα συμβαίνουν σήμερα συνδυαστούν με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των τελευταίων χρόνων, τότε το συμπέρασμα καθίσταται πεποίθηση. Βέβαια όσοι γνωρίζουν την ιστορία του ΑΚΕΛ ξέρουν ότι ούτε οι αντιστάσεις του μπορούν να καμφθούν, ούτε η φωνή του να σιγήσει. Και όσο τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος οξύνονται, τόσο θα δυναμώνει και η φωνή και οι αντιστάσεις του ΑΚΕΛ και του κόσμου της Αριστεράς.

Εμείς εκφράζουμε τη βεβαιότητα ότι οι σύντροφοι μας είναι καθαροί. Σ’ αυτό μας απαντούν: «αφού είσαστε τόσο βέβαιοι γιατί δεν περιμένετε τη δικαιοσύνη να το διαπιστώσει;»

Τι γίνεται όμως μέχρι να το διαπιστώσει η δικαιοσύνη; Γράφονται και λέγονται χίλια δυο ανυπόστατα πράγματα. Διά της διαβολής δικάζονται και καταδικάζονται άνθρωποι Δημιουργείται κοινή γνώμη. Καλλιεργείται η μισαλλοδοξία. Διασύρονται άνθρωποι και υπολήψεις. Διασύρεται ένα κόμμα το οποίο εκπροσωπεί ένα μεγάλο μέρος του λαού. Και θάρθουν ύστερα να μας πουν «δεν υπάρχει τίποτε, ξεχάστε το, ούτε γάτα ούτε ζημιά». Η ζημιά όμως γίνεται. Η ηθική υπόσταση ανθρώπων και του Κόμματος πληγώνεται. Ποιος θα λογοδοτήσει αύριο που θα αποδειχθεί ότι από τις κατηγορίες τίποτε δεν στέκει; Ποιος θα λογοδοτήσει για τον διχασμό που οικοδομείται πέτρα με την πέτρα;

Να ακόμα ένας λόγος που οι θεσμοί και οι εκπρόσωποι τους θα έπρεπε να είναι διπλά προσεκτικοί. 

Γράφει: Γιαννάκης Κολοκασίδης