1. Ο Πανίκος Χρυσάνθου, έχει ήδη προσφέρει σημαντικό έργο στην πατρίδα του.
2. Όλοι γνωρίζουμε καλά, πως ο Κινηματογράφος είναι ακριβή τέχνη ακόμα και όταν οι υπηρέτες του λειτουργούν με αυτοθυσία.
3. Ο Πανίκος Χρυσάνθου δεν έχει δώσει απλώς καλό Κυπριακό κινηματογράφο, αλλά, κατά τη γνώμη μου και κρίνοντας με όσα έχω δει μέχρι σήμερα, είναι ο μόνος που δημιουργεί ταινίες καταφέρνοντας να εκφράζει βαθύτατα Κυπριακή ταυτότητα, χωρίς να είναι φολκλόρ ή καρικατούρα.
4. Ο Πανίκος Χρυσάνθου, ο σκηνοθέτης του Ακάμα και της Ιστορίας της Πράσινης Γραμμής, είναι πια πέραν των ορίων του και κατήλθε σε απεργία πείνας γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το χρέος των 180.000 ευρώ που άφησε ο Ακάμας.
• 180.000 είναι περίπου δύο υπουργικά αυτοκίνητα.
• 180.000 ευρώ είναι καμιά 50αριά γεύματα επισήμων τα χρόνο.
• 180.000 ευρώ είναι ποσό που σε κρατικά επίπεδα πολλοί θεωρούν ψίχουλα ή τα ξοδεύουν / σπαταλούν για γελοιότητες.
Η προσφορά του Πανίκου Χρυσάνθου υπερπολλαπλάσια από τα αυτά που «χρωστάει».
Ας υπάρξει –αυτή τη φορά- Πολιτεία και ας αποδείξει την ύπαρξή της.
Πάντα πίστευα, πως οι πολιτικές ηγεσίες δεν πρέπει να «ικανοποιούν» την κοινωνία, αλλά να την οδηγούν. Φτάνει να την οδηγούν μπροστά. Άλλωστε αυτό σημαίνει «Ηγούμαι».
Στην περίπτωση όμως του σκηνοθέτη Πανίκου Χρυσάνθου, η κοινωνία έχει ήδη μιλήσει και είναι μπροστά από την ηγεσία και τους όποιους αγκυλωμένους βρίσκονται ως αρμόδιοι σε θέματα Πολιτισμού, βιδωμένοι σε βολικές καρέκλες για να αποφασίζουν ποιος «ναι» και ποιος «όχι».
Είναι χαρακτηριστικό, πως όταν οι ταινίες του Χρυσάνθου έβρισκαν τον δρόμο για προβολές στο εξωτερικό, στην Κύπρο δυσκολευόντουσαν να βρουν το κοινό τους.
Η τελευταία του ταινία, η «Ιστορία της Πράσινης Γραμμής» κατέγραψε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον χρονικό.
Η κοινωνία, κατέκλυσε τις αίθουσες στις οποίες προβλήθηκε, και υποχρέωσε την προγραμματισμένη για μία μόνο εβδομάδα προβολή, να επεκταθεί στις τέσσερις.
Σε κάποιους, δεν άρεσε αυτό. Σε κάποιους επίσης από πιο παλιά δεν άρεσε που ο «Ακάμας» του Χρυσάνθου μπορούσε να περνά βαθιά στη συνείδηση του κοινού.
Το «πρόβλημα» του κινηματογράφου που κάνει ο Πανίκος είναι αξιοσημείωτο.
Δεν έχει κανέναν ναρκισσισμό και χρησιμοποιεί την κινηματογραφική μηχανή σχεδόν σαν σημειωματάριο. Καταφέρνει να διατηρεί υψηλή αισθητική χωρίς να έχει την παραμικρή αυταρέσκεια. Το χειρότερο; Κάνει ένα σινεμά που δεν «καλαμαρίζει» με στόμφο και δήθεν. Είναι 100% Κυπριακός κινηματογράφος που ταυτόχρονα μπορεί να μιλήσει στον οποιονδήποτε θεατή, απ’ όπου κι αν είναι.
Ξαφνικά, μαθαίνουμε πως ο σκηνοθέτης ξεκινά απεργία πείνας. Γιατί;
Εξηγεί ο ίδιος στην χθεσινή δραματική του ανακοίνωση και μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Δε νομίζω ότι χρειάζεται να ξαναδιηγηθώ την περιπέτεια του «Ακάμα». Μου άφησε όμως πίσω της 180 000 ευρώ χρέη, τα οποία προέκυψαν από σκόπιμες καθυστερήσεις καταβολής χρημάτων, διοικητικά μέτρα, παραβίαση του συμβολαίου συμπαραγωγής και απαγόρευση της ταινίας. Έκαμα μια τεκμηριωμένη καταγγελία στο Υπουργείο Παιδείας και ζήτησα να γίνει έρευνα γύρω από το θέμα, αυτό όμως αρνήθηκε, και θεώρησε ότι ξεμπέρδεψε με μια φράση: «Οι ισχυρισμοί σας είναι ανυπόστατοι ».
Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσής του, υπάρχει στο διαδίκτυο και καλό είναι να το διαβάσουν όλοι.
Εγώ, θέλω να περιοριστώ στα λίγα σημεία που αναφέρω πιο πάνω, με την ελπίδα πως αρμόδιοι, που είναι ιεραρχικά πιο ψηλά από τους κηφήνες, θα αντιδράσουν άμεσα και θα βρουν λύσεις:
@pittasgeorge
Γράφει: Γιώργος Πήττας
