Ο Nicolas Sarkozy ήταν ακόμα κάτοικος Elysée όταν είχε αποκτήσει την πρώτη του κατοικία στις Βρυξέλλες---το πρώτο στάδιο πριν ζητήσει τη βελγική υπηκοότητα---και δημιουργήσει ένα ίδρυμα για να προετοιμάσει τη διαδοχή του. ‘Ηταν ένας τρόπος για να προλάβει τις εξελίξεις στη φορολογική νομοθεσία που έτειναν να γενικευτούν.
Πηγή της επιτυχίας είναι, άλλωστε, ανάμεσα σε άλλα και η ικανότητα στην πρόβλεψη. Με αυτόν τον τρόπο ο Bernard Arnault συνεχίζει να κτίζει τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία πολυτελείας, την πρώτη παγκοσμίως, και προσωπικά φιγουράρει στην τέταρτη θέση στον κόσμο με περιουσία που υπερβαίνει τα 32 δις ευρώ (κατάταξη του Forbes Magazine).
Όντας αυτοεξόριστος στην Αμερική, με την έλευση της Αριστέρας στην εξουσία το 1981, επιστρέφει για να αποκτήσει την στήριξη του τότε πρωθυπουργού Laurent Fabius για να αγοράσει τον Όμιλο Boussac που ήταν σε πλήρη κατάρρευση. Δε θα αργήσει, μετά από σκληρό αγώνα και χάρη σε ισχυρές συμμαχίες, να αποκτήσει τον έλεγχο της εταιρίας Louis Vuitton (LVMH).
Με δύο λόγια, απεδείχθη ότι ο Bernard Arnault έχει την ικανότητα να προβλέπει αποτελεσματικά. Δε γνωρίζουμε ακόμη τους ακριβείς λόγους για τους οποίους επιθυμεί να αποκτήσει τη βελγική υπηκοότητα. Αναμφίβολα όμως οι λόγοι είναι οικονομικής φύσεως. Στο Παρίσι οι εικασίες έχουν αρχίσει από καιρό. Εστιάζονται στην απόκτηση μιας πολυτελούς κατοικίας στην πιο αριστοκρατική συνοικία των Βρυξελλών το 2011, την εποχή που ο Nicolas Sarkozy, του οποίου υπήρξε κουμπάρος στο δεύτερο γάμο, ήταν πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι ο ιδιοκτήτης της LVMH επεδίωκε να αποφύγει τις πιέσεις της γαλλικής εφορίας, όπως οι 9,000 συμπατριώτες του που επέλεξαν τον ίδιο τόπο διαμονής. Αυτός όμως το διαψεύδει κατηγορηματικά. Άλλωστε, οι φορολογικές ρυθμίσεις στη Γαλλία προσφέρουν πολλές «ευκαιρίες» για χαμηλές εισφορές. Ο ίδιος δήλωσε ότι «φορολογικά παραμένει κάτοικος Γαλλίας». Κατα συνέπειαν, δε φαίνεται ότι το κύριο κίνητρο του ήταν να αποφύγει την γαλλική εφορία. Άλλωστε η απόκτηση αυτής της κατοικίας συνέβη όταν κυβερνούσε η Δεξιά και πολύ πριν την ανακοίνωση του François Hollande για την φορολόγηση του 75% των άνω του ενός εκατομυρίου ευρώ ετήσιων εισοδημάτων.
Στην πραγματικότητα, «οι φορολογικοί εξόριστοι» στο Βέλγιο δεν επιθυμούν τόσο να αποφύγουν τη φορολογική πιέση, όσο αναζητούν πιο ελκυστικές συνθήκες για να οργανώσουν τη μεταβίβαση της κληρονομιάς τους. Στο Βέλγιο είναι δυνατή η κατοχύρωση δικαιώματος κληρονομιάς χωρίς την στέρηση κανενός προνομίου. Έτσι στα 63 του, ο Bernard Arnault, μπορεί να επιλέξει τον καλύτερο τρόπο για να μεταβιβάσει την περιουσία του στα πέντε παιδιά του. Σε πρόσφατες δηλώσεις του άφησε να εννοηθεί ότι αυτό είναι το πραγματικό του κίνητρο, όπως επιβεβαιώνεται και από ανακοίνωση του Εργατικού Κόμματος Βελγίου που δημοσιεύτηκε στην βελγική εφημερίδα Soir.
Η αλήθεια είναι ότι επί Nicolas Sarkozy είναι που ψηφίστηκε στη Γαλλία ο νόμος για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των πλουσίων, που επιβάλει φορολογία στα ακίνητα για τουλάχιστον οκτώ χρόνια από την αναχώρηση στο εξωτερικό. Άρα ο πόλεμος ανακοινώσεων για την «Αριστερά που φοβίζει τους πλούσιους» δεν φαίνεται να έχει λόγο ύπαρξης, αφού η Δεξιά είναι που ενεργοποίησε το νέο φορολογικό σύστημα, στοχέυοντας, σύμφωνα με τον Nicolas Sarkozy, στην εξοικονόμηση άνω των 500 εκατομμυρίων ευρώ.
Εξακολουθούμε, λοιπόν, να αγνοούμε τους πραγματικούς λόγους των κινήσεων του Bernard Arnault. Οψόμεθα...
Γράφει από το Παρίσι: Chloe Emmanouilidis
