« Αλλαγή τώρα! ». Με αυτό το σύνθημα αρχίζει η πενταετία της προεδρίας του σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ, που εξελέγει με 51,6% στις 6 Μαίου.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια, οί Γάλλοι θα έχουν ένα « κανονικό » πρόεδρο. Ο νέος προέδρος εφαρμόζει ένα τελείως αντίθετο style, με αυτού του Σαρκοζί. Τέρμα τα bling-bling, τα ακριβά ρολόγια Rolex, τα δείπνα στο Fouquet’s , η εποχή των πλουσίων. Ο πρόεδρος « φιλάκια » επιθυμεί να είναι κοντά στον λαό, κυκλοφορεί με οικολογικό αυτοκίνητο, παίρνει το τρένο, και σταματάει στο κόκκινο φανάρι. Την ημέρα τής εγκατάστασής του στην προεδρία , δίεσχισε χωρίς ομπρέλα, κάτω από μία καταρρακτώδη βροχή, την λεωφόρο των Ηλυσίων. Είναι, τέλος πάντων, μια διαφορετική προεδρία απο εκείνη του Σαρκοζί.
Γίια να μην εγκαταλειφθεί ο συμβολισμός, ο νέος πρόεδρος, μειώνει κατα 30% την αποζημίωση του καθώς και αυτή των μελών της κυβέρνησης δίνοντας έτσι δείγματα μιας «κανονικής» προεδρίας σε ρήξη με τις πρακτικές του προκατόχου του, Σαρκοζί, ο οποίος καθιέρωσε μια αύξηση 170% του μισθού του στην αρχή της πενταετούς θητείας του. Κάτι άλλο που τον ξεχωρίζει, είναι το γεγονός ότι δεν θέλει να είναι υπερ-πρόεδρος καί παραχωρεί περισσότερες αρμοδίοτητες στην κυβέρνησή του. Τοποθέτησε γυναίκες σε ποσοστό 50% καθώς και πολλά νέα καί άγνωστα στο ευρύ κοινό πρόσωπα όπως για παράδειγμα, την υπουργό Κατοικίας και Γραμματέα των Οικολόγων Πράσινων Cécile Duflot, η οποία προσέρχεται στο υπουργικό συμβούλιο με jean. «Κανονικοί» και διαφάνεια, είναι η γράμμη που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι υπουργοί του.
Η agenda του Φρανσοά Ολάντ για την Γαλλία
Στις 17 Ιουνίου, οι σοσιαλιστές σάρωσαν στις βουλευτικές εκλογές. Είναι η πρώτη φορά, από τον Charles De Gaulle , που ένας πρόεδρος πήρε την απόλυτη πλειοψηφία. Συνολικά, το σοσιαλιστικό κόμμα και οι πιο στενοί σύμμαχοί του καταλαμβάνουν 314 έδρες επί συνόλου 577. Με μια αριστερή Γερουσία, και τώρα, Βουλή, γΙα τον Φρανσουά Ολάντ, είναι μια ιδανική κατάσταση. Απέναντι σε μια εξασθενημένη δεξία, έχει τώρα ελεύθερο πεδίο δράσης για να μπορέσει να περάσει τα μέτρα που υποσχέθηκε στους Γάλλους.
Σύμφωνα με το ελεγκτικό συνέδριο λείπουν 10 δισεκατομμύρια στα κρατικά ταμεία. Καθώς η Γαλλία έχει μηδέν ανάπτυξη, πώς θα φέρει το έλλειμα στα 3% μέχρι το 2013; Η φορολογική πολιτική που θα εφαρμόσει ο Ολάντ θα φέρει την ανάπτυξη πίσω; Πώς θα μειωθούν τα έξοδα; Ακολουθεί μια έκτακτη σύνοδος της βουλής απο αρχές Ιουλίου μέχρι αρχές Αυγούστου, όπου αναμένoνται σημαντικές ψηφοφοριές: Καθιέρωση φόρου 75% για εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ που υπολογίζεται να αποφέρει κέρδος 2 δισεκατομμύρια ευρώ, επάνοδος της κλίμακας φορολογίας για την μεγάλη περιουσία που είχε καταργήσει ο Σαρκοζί, κατάργηση του ΦΠΑ.
Καθώς δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει, κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας την βούληση του να θέσει στο κέντρο του σχέδιου του τους νέους και την εκπαίδευση, καθιερώνει με διάταγμα, δύο σημαντικά μέτρα : Tην αύξηση 25% του σχολικού επιδόματος και μια εγγύηση αλληλεγγυής ,για να έχουν οι νέοι, πρόσβαση σε φτηνά ενοίκια.
Πραγματοποιώντας τις προεκλογικές του υποσχέσεις αναμένονται και περισσότεροι νόμοι όπως ο γάμος των ομοφυλόφιλων, και η καθίερωση της σύνταξης στα 60 για όσους ξεκίνησαν να δουλέυουν από τα 18 – 19 τους και έχουν εισφορές 41 ετών.
Το σχέδιο του Ολάντ για την Ευρώπη και το « nein » της Μέρκελ
Εκλέγοντας τον Ολάντ, οι Γάλλοι είπαν όχι στην λιτότητα που διαλύει την Ευρώπη. Για τον Γάλλο προέδρο, σχετικά με την Ευρώπη, η γραμμή είναι « περισσότερη αλλυλεγγυή , λιγότερη λιτότητα ». Εγκαινιάζει άραγε η εποχή Ολάντ την ρήξη του γαλλο-γερμανικού άξονα;
Ο Φρανσουά Ολάντ παρουσιάσε στους ευρωπαίους εταίρους « ένα σχέδιο για την ανάπτυξη στην Ευρώπη» , που θα κοστίσει 130 δισεκατομμύρια ευρώ, με τρία σημεία : ανάπτυξη, οικονομική σταθεροποίηση της νομισματικής ενοποίησης και οι αλλαγές στην Κεντρική Τράπεζα. Επιθυμία του είναι η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα να γίνει ο χωροφύλακας που επιτηρεί τις τράπεζες , κάτι που δεν επιθυμεί όμως η Angela Merkel.
Το κεφάλαιο της ανάπτυξης περιλαμβάνει τρείς προτεραιότητες: καθιέρωση ομολόγων για την χρηματοδότηση ιδιωτικών projects, κινητοποιήση δημοσιονομικών ευρωπαϊκών πόρων που δεν έχουν ακόμα χρησυμοποιηθεί (55 δίς ευρώ) , και φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (το οποίο βρίσκει σύμφωνο του Μόντι). Ένα σχέδιο λοιπόν, που συζητήθηκε σε μια τετραμερή συνάντηση κορυφής μεταξύ του ισπανού Rajoy, του ιταλού Monti, του Hollande, και της Merkel, στις 22 Ιουνίου στην Ρώμη.
Αν και η Καγκελάριος , στην τελευταία συνάντηση στην Ρώμη , έκανε ένα βήμα προς την ανάπτυξη, δήλωσε ωστόσο ότι « όσο ζω δεν θα υπάρχει κοινή ευθύνη για το χρέος της Ευρώπης ». Μια άλλη διαφορά Ολάντ- Μέρκελ, είναι τα ευρωομόλογα, τα οποία η Μέρκελ βρίσκει « αντιπαραγωγικά ».
Προφανώς, δύο ιδεολογίες γεννιούνται στην Ευρώπη: η μία είναι η προτεστάντικη Ευρώπη της Μέρκελ, « όσοι κάνουν λάθη, θα πρέπει να τα πληρώσουν ». Η άλλη είναι η μεσογειακή Ευρώπη που συγχωρεί. Εκεί λοιπόν διαφωνούν. Ο ορισμός της αλληλεγγυής δεν είναι το ίδιο. Πότε θα καταλάβει η καγκελάριος ότι το προβλήμα είναι ευρωπαϊκό; Ας θυμηθούμε λοιπόν τότε που η Γερμανία μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο βγήκε κατεστραμμένη. Ποιός έσωσε απο χρεοκοπία την Γερμανία το 1953; Η Ευρώπη δεν πρέπει να είναι ο χώρος της επιβολής ποινής αλλά ο χώρος της αλλυλεγγυής.
Γράφει: Chloe Emmanouilidis
