Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει έρθει σε καταρχήν συμφωνία για ενα νέο μνημόνιο, βλέπουμε οτι ενδοκυβερνητικά είναι διασπασμένη.
Στους μνημονικούς η καλύτερα στους ρεαλιστές και στους αντι μνημονιακούς και ιδεαλιστές . Οι πρώτη ομάδα επιλέγει ευρώ αφού δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, ενώ η δεύτερη επιλέγει έξοδο απο το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή.
Είναι πράγματι επιλογή η επιστροφή στη δραχμή και το σχίσιμο των μνημονίων ; Εξετάστηκε και αναλύθηκε αυτό το ενδεχόμενο και αν ναί τι επιπτώσεις θα είχε στη χώρα και κατεπέκταση στους πολίτες; Οι δηλώσεις Βαρουφάκη περι παράλληλο τραπεζικό σύστημα σε διαχειριστές Hedge funds (Επενδυτικά Ταμεία Επιθετικής Επενδυτικής Πολιτικής) και μάλιστα γνωρίζοντας οτι τον ηχογραφούν τον καθιστούν πλεον γραφικό και αναξιόπιστο.
Διαγραφή Χρέους: Ενα σημαντικό επιχείρημα για επιστροφή στη δραχμή θα ήταν η στάση πληρωμών και άρα η διαγραφή του ασήκωτου Ελληνικού δημόσιου χρέους. Δεν είναι όμως δυστυχώς τόσο απλά τα πράγματα διότι οι αρκετές δανειακές συμβασεις που έχει υπογράψει η Ελλαδα διέπονται απο το αγγλικό δίκαιο που με απλά λόγια δίνει το δικαίωμα στους δανειστές να διεκδικήσουν τα χρήματα που την έχουν δανείσει έστω και μετά απο μια στάση πληρωμών. Παράδειγμα είναι τα αμερικάνικα επενδυτικά ταμέια που ανάγκασαν την Αργεντινή να τα αποζημιώσει μετά απο μάχη στα δικαστήρια.
Δημοσιονομική Κυριαρχία: Το δεύτερο επιχείρημα είναι αυτό της ανάκτησης της δημοσιονομικής κυριαρχίας, αφού πλεόν η Ελλάδα θα εκδίδει το δικό της νόμισμα, αυτή πλέον θα αποφασίζει για τους μισθούς, συντάξεις, πλεονάσματα η ελλείματα στο προϋπολογισμό και άρα θα δώσει στους πολίτες οικονομικές ανάσες και καλύτερα εισοδήματα. Δυστυχώς ούτε και αυτό προβλέπεται να γίνει και δεν έχουμε παρα να κοιτάξουμε στο πρόσφατο παρελθόν όταν η Ελλάδα ήταν στην δραχμή. Σπατάλη δημοσίου χρήματος, μίζες και διασπάθιση εθνικού πλούτου, αναξιοκρατία, αντι παραγωγικό δημόσιο, για να πώ μόνο λίγα απο αυτά που ζήσαμε αυτή την εποχή. Αρα ο ηθικός κίνδυνος (moral hazard) να ξαναπέσει η Ελλάδα πάλι σε αυτό το κακό μονοπάτι είναι μεγάλος. Ούτε καν οι αναγκαίες μεταρυθμίσεις δεν θα γίνουν αφου το κομματικό κόστος πάντοτε θα υπερτερεί του ωφέλους.
Υποτίμηση Νομίσματος και Επιστρoφή Στην Ανάπτυξη: Το επόμενο επιχείρημα τονίζει ότι αφού θα υποτιμήσουμε το νόμισμα μας θα καταστήσουμε τον τουρισμό πιο δελεαστικό και τότε θα έχουμε περισσοτερους τουρίστες και άρα περισσοτερες νέες θέσεις εργασίας και τελικά την πολυπόθητη ανάπτυξη. Ναί αλλά εδώ κοιτάμε μόνο την πλευρά των εξαγωγών. Τι θα γίνει με όλα αυτά τα αγαθά που πρέπει η χώρα να εισάγει και τα οποία πλέον θα είναι και ακριβότερα αφού θα έχουμε μια τεράστια υποτίμηση στο εθνικό νόμισμα; Σαν καθαρά εισαγωγική χώρα ο πληθωρισμός στα εισαγώμενα κυριώς προϊόντα θα εκτιναχθεί σε διψήφια νούμερα καθιστώντας τα πλέον και μη προσβάσιμα σε πολύ κόσμο.
Επίσης να μην ξεχνάμε ότι παρά την εσωτερική υποτίμηση, την μείωση δηλαδή του εργατικού κόστους εντός του ευρώ κατα 40%, η χώρα δεν κατέστη ανταγθνιστική και θα γίνει δια μαγείας όταν πάει στη δραχμή. Το πρόβλημα είναι σαφές οτι δεν είναι νομισματικό αλλά δομικό.
Ελεγχόμενη Υποτίμηση Νομίσματος: Και αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται αφού για να ελέγξεις την πτώση-υποτίμηση του νομίσματος σου πρέπει να διαθέτεις απόθεμα ξένου συναλλάγματος. Με αυτό τον τρόπο θα παραμβαίνεις στις αγορές συναλλάγματος διαθέτοντας το αποθεματικό ξένου νομίσματος και αγοράζοντας δραχμές για να το στηρίξεις. Η Ελλάδα δεν έχει αυτή τη δυνατότητα οπόταν μέχρι να καταφέρει να αποκτήσει απόθεμα ξένου νομίσματος η δραχμή θα είναι σε ελεύθερη πτώση.
Ανακατανομή Πλούτου: Το χειρότερο επιχείρημα είναι ότι θα προστατευτούν οι φτωχοί και η μεσαία και χαμηλή κοινωνικά τάξη. Τα 40 δις ευρώ που έφυγαν απο τις ελληνικές τράπεζες τους τελευταίους 7 μήνες και αλλά 80 δις τα προηγούμενα χρόνια, θα επιστρέψουν για να αγοράσουν για ψίχουλα ότι πλέον έχει απομείνει στη Ελλάδα προς πώληση. Με την υποτίμηση της δραχμής θα δώσουν την ευκαιρία σε αυτή την ολιγαρχία να μαζέψει ότι έχει απομείνει στην μεσαία και χαμηλή τάξη διαγράφοντας τες απο τον κοινωνικό χάρτη. Η ανακατανομή πλούτου απο τους λίγα έχοντες προς τους ολιγάρχες θα είναι άνευ προηγουμένου και εξοντωτική.
Ακόμη φανταστείτε οτι δεν έχω καν γράψει για την Γεωπολιτική Υποβάθμιση της χώρας απο την έξοδο της απο την Ευρωζώνη..
Γράφει: Χάρης Σταυρινίδης
