Σε απόσταση αναπνοής το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στις 23 Ιουνίου οι Βρεττανοί αποφασίζουν για την παραμονή ή όχι της χώρας, στην Ε.Ε.
Οι υπέρμαχοι της αποχώρησης επιμένουν στην επανάκτηση της τρωθείσας εθνικής τους κυριαρχίας. Θέλουν αυτόνομη διαχείριση όλων των σύγχρονων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα χωρίς εξαρτήσεις από τις Βρυξέλλες. Στηλιτεύουν την αναποτελεσματικότητα των γραφειοκρατών των Βρυξελλών να δώσουν πανευρωπαϊκές λύσεις στο μεταναστευτικό, το προσφυγικό, την οικονομική κρίση, την ανεργία, την ελλειμματική κοινωνική συνοχή στα κράτη μέλη.
Είναι γεγονός πως τέτοιες φωνές πληθαίνουν όλο και περισσότερο ανάμεσα σε δυσανασχετούντες ευρωπαϊους πολίτες -όχι κατ’ ανάγκη ακραίους ευρωσκεπτικιστές- που βλέπουν τα κακώς έχοντα στη σημερινή ΕΕ. Τους ενοχλεί η επιλεκτική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η ανεκτική στάση της Ευρώπης απέναντι στον νεοσουλτάνο Ερντογάν. Ο συνωστισμός των προνομιούχων στον Ευρωπαϊκό Βορρά και των μειονεκτούντων στον «υποανάπτυκτο» Ευρωπαϊκό Νότο. Οι ανισότητες μέσα στην ΕΕ. Τα πισογυρίσματα και οι εκπτώσεις στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και τα εργατικά δικαιώματα, λόγω πρωτοφανών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας που οδήγησαν στην απελπισία εκατομμύρια ανθρώπους.
Την ίδια ώρα που οι δημοσκοπήσεις αδυνατούν να δώσουν σαφές προβάδισμα στο ΒΡΕΧΙΤ ή στο BREMAIN λόγω της υπάρχουσας αβεβαιότητας και της απροθυμίας των νέων να προσέλθουν στις κάλπες, η ΕΕ κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα.
Οι ευρωπαϊστές κινδυνολογούν πως μια πιθανή έξοδος (BREXIT) της Βρεττανίας θα ανοίξει τόν ασκό του Αιόλου για την ΕΕ. Θα δημιουργήσει ρωγμές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ενθαρρύνοντας ευρωσκεπτικιστικά κόμματα σε Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία και όχι μόνο. Θα θέσει σε κίνδυνο όλα όσα επιτεύχθηκαν στις δεκαετίες που ακολούθησαν τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Την ειρήνη. Τη λειτουργία της ενιαίας αγοράς. Θα σμικράνει το ρόλο και τη σφαίρα επιρροής της Βρεττανίας στη διεθνή πολιτική σκηνή αλλά και στις μεταρρυθμίσεις που προωθούν οι Βρυξέλλες . Ο Βρετανός Υπουργός Οικονομικών προειδοποιεί για απώλεια 500000 θέσεων εργασίας εντός δύο ετών .Υποτίμηση της λίρας. Αύξηση του πληθωρισμού. Μείωση των εισοδημάτων. Βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις στο κόστος των συναλλαγών. Επιζήμιες διακυμάνσεις στις αγορές ισοτιμιών. Στα πανεπιστήμια γίνεται εκστρατεία για να ψηφίσουν οι νέοι υπέρ του BREMAIN για να μη χάσει η φοιτητιώσα νεολαία τα πολλά πλεονεκτήματα που έχει σήμερα. Ελευθερία μετακινήσεων και επιλογών. Συμμετοχή σε σπουδές σ’ άλλη χώρα-μέλος της Ε.Ε, σε προγράμματα «ενδοκοινοτικού» τουρισμού, στο Erasmus κοκ. Τονίζεται εμφαντικά πως σε περίπτωση BREXIT η Βρετανία θα αποστερηθεί του δικαιώματος να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της εντός ΕΕ ή να συμμετέχει διεκδικητικά σε έργα υποδομών, κατασκευαστικά έργα και κοινοτικές αναπτυξιακές επιδοτήσεις.
Αμφότερες οι πλευρές υπέρ (ΒΡΕΜΑΙΝ) ή κατά (BREXIT) διαθέτουν το δικό τους οπλοστάσιο επιχειρημάτων. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα καθορίσει είτε την περαιτέρω ευρωπαϊκή ενοποίηση είτε την αποδυνάμωση της ΕΕ.
Η Γαλλία μαστίζεται από τρίμηνες διαμαρτυρίες. Διαδηλώσεις παρέλυσαν τις συγκοινωνίες. Η Γερμανία, υπό το βάρος της πίεσης των πολιτών της, σκληραίνει τη στάση της έναντι της αποθρασυνθείσας Τουρκίας, αναγνωρίζοντας την αρμενική γενοκτονία και προκαλώντας τη μήνυ του νεοσουλτάνου Ερντογάν.Ο τελευταίος πολυβολεί με πύρινους λόγους κατά της Ευρώπης. Εκβιάζει πως θα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τη συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ για το μεταναστευτικό, καταπνίγοντας χιλιάδες αθώους στις αιγιοπελαγίτικες ακτές.
Ο Κάμερον φέρει τεράστια ευθύνη γιατί οδήγησε τα πράγματα σε αδιέξοδο. Προέβαλε και προώθησε το δημοψήφισμα για να ψηφοθηρίσει στις εθνικές εκλογές. Σήμερα καταϊδρωμένος θέλει να αποτρέψει το BREXIT.
H EE επίσης αγωνιά. Νοιώθει να καταρρέει υπό το βάρος των λανθασμένων χειρισμών και πολιτικών της. Ο προηγμένος Βορράς επιχειρεί να επιβάλει τους δικούς του κανόνες. Οι αδύνατοι του Ευρωπαϊκού Νότου υποφέρουν.
Τα κράτη μέλη προσμετρούν τις βραχυπρόθεσμες/ μακροπρόθεσμες επιπτώσεις ενός πιθανού BREXIT με σοβαρότητα. Κάτι τέτοιο δεν θα αφήσει ανέγγικτη την ΕΕ, την διεθνή οικονομία και τις χώρες μέλη της ΕΕ, περιλαμβανομένης και της Κύπρου λόγω των παραδοσιακά σημαντικών οικονομικών και άλλων σχέσεων με τη Βρετανία.
Προτρέπω λοιπόν τους Κυβερνώντες να αφήσουν κατά μέρος τον εφησυχασμό τους. Να προετοιμαστούν κατάλληλα για κάθε ενδεχόμενο ώστε να μην βρεθούμε μπροστά σε νέες τραυματικές εμπειρίες.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
