Το σημερινό διεθνές οικονομικοπολιτικό περιβάλλον είναι ιδιαίτερα ασταθές.
H οικονομική κρίση συνεχίζεται. Το ίδιο και το ψυχροπολεμικό κλίμα σε Ευρωπαϊκό έδαφος (Ρωσσία-Ουκρανία) και οι αποσχιστικές τάσεις (Καταλονία) για αυτοδιάθεση. Ο ανταγωνισμός των Μεγάλων Δυνάμεων κορυφώνεται. Επιδιώκουν ερείσματα σε γεωστρατηγικές περιοχές, με πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Οι πολιτικές δομές διαλύθηκαν σε πολλά Αραβικά κράτη, αφού η Αραβική Άνοιξη κατέληξε σε Αραβικό Χειμώνα. Ακραίες εκφάνσεις του Ισλαμισμού εκδηλώνονται, με την ISIS να αποτελεί την πιο βάναυση μορφή επιβολής του.
Παντού, ανατροπές. Η ρευστότητα αγγίζει θεσμούς, αξίες, υποδομές, κυβερνήσεις, κόμματα και συστήματα, σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο. Πολλά δεδομένα στη ζωή μας, αλλάζουν. Οι πολίτες ανησυχούν. Αβέβαιο το μέλλον, για την ευμάρεια του κοινωνικού συνόλου, το κράτος δικαίου, την εργοδότηση, τα συστήματα υγείας, παιδείας, κοινωνικών παροχών, τα εργασιακά κεκτημένα. Πολλές οι ασταθείς μεταβλητές, από χώρα σε χώρα. Ορατός ο κίνδυνος φτωχοποίησης ευάλωτων ομάδων και διάρρηξης του κοινωνικού ιστού στον Ευρωπαϊκό Νότο, στον Ευρωπαϊκό Βορρά, στις τρίτες χώρες. Σε εμπόλεμες περιοχές, οι υλικές καταστροφές συνοδεύονται από απώλειες ανθρώπινων ζωών, βίαιους εκτοπισμούς πληθυσμών , ασθένειες...
Δεν είναι τυχαίο, που διάφορες προφητείες ( Νοστράδαμου, γέροντα Παϊσιου κ.α.) βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, σε μια απέλπιδα προσπάθεια ερμηνείας των εξελίξεων.
Η ιδέα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που θα μπορούσε να δώσει κάποιες λύσεις στις μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις, παραπαίει. Δεν υπάρχει ομοψυχία, ομοθυμία, κοινή πολιτική βούληση και αλληλεγγύη στις πολιτικές ηγεσίες των χωρών μελών της ΕΕ. Πρυτανεύουν εθνικιστικά και ανταγωνιστικά συμφέροντα και όχι το δίκαιο και η ηθική. Απτό παράδειγμα, η χλιαρή στάση της ΕΕ για την πειρατική συμπεριφορά της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η ΕΕ ανέχεται τον νεοθωμανικό μετασχηματισμό και την ισλαμοποίηση που επιχειρούν οι Ερντογάν –Νταβούτογλου. Ανέχεται την περίεργη στάση της Τουρκίας έναντι του ISIS και την αρχομανία της στη γεωστρατηγική μας περιοχή και τον Αραβικό κόσμο. Ανέχεται παραβιάσεις του Δικαίου της Θάλασσας.
Οι ενέργειες της Τουρκίας, επηρεάζουν την πατρίδα μας. Το μεγάλο δίλημμα είναι αν θα παραμείνουμε με σταυρωμένα χέρια ή αν θα δράσουμε πάραυτα, προστατεύοντας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αν θα καρτερούμε ευσεβοποθικά τους Ευρωπαϊους φίλους, τη διεθνή κοινότητα και τους διεθνείς οργανισμούς να τερματίσουν τις φραστικές καταδίκες και να πιέσουν αποτελεσματικά την Τουρκία, επιβάλλοντας κυρώσεις, ή αν θα επιδιώξουμε άμεσα, τη βελτίωση της αμυντικής μας θωράκισης και την ενεργοποίηση κατάλληλων συμμαχιών και αμυντικών πολιτικών.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται τη στρατιωτική της ισχύ για να απειλεί και να μπλοφάρει. Δοκιμάζει τις αντοχές και τις αντιδράσεις Κύπρου, Ελλάδας και όχι μόνο. Τις δοκίμασε στα Ίμια, στην περίπτωση των S-300, σε στημένες «κρίσεις» στέλλοντας το Πίρι Ρέϊς ή άλλα εξερευνητικά σκάφη στο Αιγαίο, ή απειλώντας την Κυπριακή Δημοκρατία όταν προέβαινε σε αγορά αμυντικού εξοπλισμού. Απειλούσε όταν θα προσχωρούσαμε στην ΕΕ , όταν δημιουργούσαμε την αεροπορική βάση στην Πάφο, όταν ξεκινούσαμε έρευνες για υδρογονάνθρακες. Γνωρίζει τις αδυναμίες μας σε στρατιωτικό επίπεδο και εκμεταλλεύεται τα όποια λάθη, παραλείψεις και την πολιτική του «καλού παιδιού». Υποχωρεί, ωστόσο, όταν προσκρούει στη δική μας αποφασιστικότητα.
Με τις νέες τουρκικές προκλήσεις, ο κόμπος, έφτασε στο χτένι. Δεν έχουμε την πολυτέλεια περαιτέρω υποχωρήσεων. Οφείλουμε να μελετήσουμε σωστά το διεθνές περιβάλλον και αποφασιστικά να προασπιστούμε τα κυριαρχικά δικαιώματα μας στη βάση του Διεθνούς δικαίου. Οι διπλωματικές ενέργειες των ημερών, η σύναψη τριμερούς συμφωνίας Αιγύπτου –Κύπρου –Ελλάδας, η άφιξη ελληνικής φρεγάτας στρέφονται στη σωστή κατεύθυνση. Οφείλουμε πρόσθετα, να ενισχύσουμε την αποτρεπτική δύναμη της Εθνικής Φρουράς σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Να αναβαθμίσουμε το παράκτιο σύστημα ραδιοεπισήμανσης για να μπορούμε να επιτηρούμε πλήρως την αποκλειστική οικονομική μας ζώνη. Ας έχουμε κατά νουν πως «στη δύναμη του ισχυρού, ο αδύνατος πάντα υποχωρεί». Ας μεριμνήσουμε να μην περπατάμε ξυπόλητοι στα αγκάθια, αλλά ως Προμηθείς αποφασιστικά να προχωρούμε, λαμβάνοντας τα δέοντα μέτρα. Οφείλουμε να θέσουμε την ΕΕ ενώπιον των ευθυνών της απέναντι σε ένα κράτος μέλος, απαιτώντας από αυτήν, έργα και όχι ευχολόγια.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
