Η ΕΕ ακολουθώντας πιστά τις υποδείξεις από την Ουάσιγκτον, απέρριψε ως παράνομο το δημοψήφισμα στην Κριμαία και ακολούθως προχώρησε στη λήψη μέτρων κατά της Μόσχας.
Στο πρόσφατο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ αποφασίστηκε η επιβολή κυρώσεων, όπως είχαν προαναγγείλει οι ευρωπαίοι ηγέτες πριν το δημοψήφισμα, με απαγορεύσεις εισόδου και πάγωμα περιουσιακών στοιχείων. Μάλιστα, οι Βρυξέλλες προειδοποίησαν και με κλιμάκωση των μέτρων.
Η στάση των Βρυξελλών αποτελεί ουσιαστικά μια επικίνδυνη διπλωματική ακροβασία, καθώς οι ευρωπαίοι ηγέτες γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, πως σε καμία περίπτωση δεν είναι σε θέση να σπάσουν τους οικονομικούς και ενεργειακούς δεσμούς με τηΡωσία. Οι Ευρωπαίοι, έστω κι αν δεν το δηλώνουν, κατανοούν απόλυτα τη μεγάλη αλληλεξάρτηση στον ενεργειακό και οικονομικό τομέα της πλούσιας κεντροδυτικής Ευρώπης με τη συγκεκριμένη χώρα. Οι αγωγοί μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου στην κεντρική Ευρώπη, διέρχονται από την Ουκρανία. Αν η Ρωσία «κλείσει την κάνουλα», τότε αυτομάτως πολλές χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης θα στερηθούν το φυσικό αέριο. Η Γερμανία, για παράδειγμα, εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από το ρωσικό φυσικό αέριο, αφού αυτό τροφοδοτεί το 70% των ενεργειακών αναγκών της. Επειδή οι αγωγοί μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου φτάνουν στην Γερμανία, διαμέσου της Βαλτικής θάλασσας και της Ουκρανίας, η θέση της Γερμανίας στη διαμάχη Μόσχας-Κιέβου- Ουάσιγκτον, είναι εξαιρετικά δυσχερής. Δεν επιθυμεί αφενός να διαταραχτούν οι σχέσεις της με τη Ρωσία, αλλά και αφετέρου, ούτε και με τις ΗΠΑ.
Είναι, λοιπόν, προφανές πως η Ε.Ε. δεν έχει την πολυτέλεια, να ακολουθήσει μέχρι τέλους τις ΗΠΑ στην επιβολή οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας λόγω της Κριμαίας. Ωστόσο, επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο και επέβαλε «σκληρές» κυρώσεις. Υπενθυμίζουμε πως στην περίπτωση της Κύπρου, δεν επέδειξε το ίδιο σθένος και πάθος. Η Ρωσία δεν είναι χώρα μέλος ή υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ. Αντίθετα η Τουρκία είναι υποψήφια για ένταξη χώρα που κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και σωρείας ψηφισμάτων, συνεχίζει να διατηρεί κατοχικά στρατεύματα σε χώρα μέλος της ΕΕ, χωρίς κυρώσεις. Ασύστολα ασελγεί και παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ το έγκλημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής που διάπραξε και οι αλυσιδωτές του επιπτώσεις, παραμένουν ατιμώρητα, στην Ευρώπη των αρχών, της συναίνεσης και του αλληλοσεβασμού. Οι Βρυξέλλες περιορίζονται δυστυχώς , σε απλές παραινέσεις προς τη θύτη Τουρκία και με τη θετική ατζέντα ή τις πιέσεις για άνοιγμα κεφαλαίων και προώθηση του απευθείας εμπορίου, συντηρούν την τουρκική αδιαλλαξία.
Είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό η ΕΕ, με τη σημερινή της μορφή, να παραπαίει μεταξύ συμφερόντων και «υποχρεώσεων». Πιο ανησυχητικό, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι δεν είναι σε θέση να ενεργήσει αυτόνομα και αυτόβουλα, προς όφελος των κρατών μελών της, της ιστορίας και του μέλλοντός της. Τα ερωτήματα είναι κρίσιμα, ιδιαίτερα σε μια χρονιά εκλογών για την Ευρώπη. Η εφαρμογή βασικών αρχών και αξιών από την ΕΕ, ελέγχεται από τους πολίτες, οι οποίοι έχουν υποχρέωση με την ψήφο τους να στείλουν μηνύματα προς τα κέντρα αποφάσεων.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου