Η προφασιζόμενη διακήρυξη των πολιτικών αρχηγών της Ελλάδας εστιάζεται εσκεμμένα στην ευφάνταστη ιδέα της δημοκρατίας.
Σε μια ομολογουμένως εξασφαλισμένης θεαματικότητας επίμαχη τηλεμαχία – που περισσότερο έμοιαζε με σκυταλοδρομία μετ’εμποδίων – αντιπαραβλήθηκε αισχρώς το μέχρι πρόσφατα νεοσύστατο πρωθυπουργικό προφίλ ενός αυτοκηρυγμένου ικανού συνεχιστή με το συναινετικό παλαιό πολιτικό προφίλ της τέως κυβέρνησης.
Πολιτικά στο επίκεντρο επικράτησης του πλέον ικανού να παραλάβει την σκυτάλη κατά την σύμφωνη γνώμη της λαϊκής βούλησης δεσπόζει η εκφάνταστη ιδέα της δημοκρατίας. Σε μια ανέλπιδη προσπάθεια απεμπολισμού της πραγματικής ευθύνης για την σημερινή κατάντια του ελληνισμού, εσκεμμένα ή/και αδικαιολόγητα η απόφαση παραδώθηκε ετσιθελικά στην βούληση του ελληνικού λαού, μια βούληση φανερά εξασθενημένη και παραδομένη στην ανευθυνότητα και πολιτική αστάθεια του σήμερα.
Αναλύοντας όμως ρεαλιστικά τα πολιτικά και πραγματικά δεδομένα του σήμερα οι υφιστάμενες διαπραγματευτικά πολιτικές διακηρύξεις και το επερχόμενο αποτέλεσμα των εκλογών ή το προηγηθέν αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και όλες οι συναφείς παράμετροι που απορρέουν, δεν σχετίζονται και δεν σχετίστηκαν ποτέ με την έννοια της δημοκρατίας αλλά με την έννοια της εθνικής κυριαρχίας.
Η δημοκρατία προϋποθέτει το σεβασμό της πλειοψηφίας των πολιτών και της γενικότερης λαϊκής ετυμηγορίας μέσα στα κυριαρχικά γεωγραφικά σύνορα χωρίς να σχετίζεται με οποιοδήποτε τρίτο μέρος ή σύνολο. Η δημοκρατία δεν μπορεί να τριτενεργεί σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές αλλά η εθνική κυριαρχία η οποία αποκλείει από την αυτοκυριαρχία την οποιαδήποτε εμπλοκή ή παρέμβαση από τρίτο παράγοντα. Άρα, η οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή στο εσωτερικό σύστημα μιας χώρας και η μεταφορά ενός κατά τα άλλα ευρωπαϊκού θέματος σε καθαρά εσωτερικό ζήτημα δεν είναι πρόφαση δημοκρατίας αλλά απόλυτης εθνικής κυριαρχίας.
Από την στιγμή που η Ελλάδα ανήκει στον ευρωπαϊκό χώρο και η πολυμερής διακυβέρνηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι επιτακτική και δεδομένη, δεν μπορεί να τίθεται ποτέ θέμα εθνικής κυριαρχίας νοουμένου ότι ισχύουν ξεκάθαροι κανόνες πλειοψηφίας. Αυτή η κόκκινη γραμμή πολιτικής πραγματικότητας δεν έχει γίνει αντιληπτά φανερή από τους μνηστήρες εξουσίας της ελληνικής κυβέρνησης οι οποίοι αγνοούν το γεγονός ότι τα κράτη δεν έχουν πια το μονοπώλιο των περισσότερων εξουσιών της παραδοσιακής κυριαρχίας όντας κράτη μέλη ενός ευρωπαϊκού πολυμερούς οργανισμού.
Αυτή η αναχρονιστική επιλογή που δήθεν αναμένει την λαϊκή ετυμηγορία θα οδηγήσει την Ελλάδα στην ολοκληρωτική απομόνωση της από τον ευρωπαϊκό χώρο, στην αποκόλληση της από τον κεντρικό πυρήνα και στην μετέπειτα αβάστακτη αυτοδυναμία της.
Επί ουσίας, ο γενικότερος ευρωσκεπτικισμός και η απουσία πραγματικών ηγετών με όραμα και υπευθυνότητα αποπροσανατολίζουν την πραγματική αναγκαιότητα όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από τα σημερινά δεδομένα. Δεν μπορεί η Ελλάδα, ως κράτος μέλος να αψηφίσει το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σκηνικό όπως διαμορφώνεται γύρω της και σίγουρα δεν μπορεί να αγνοήσει τους κινδύνους που ελλοχεύουν όντας απομονωμένη και αποδιωγμένη από το ευρωπαϊκό σύνολο. Μια τέτοια προοπτική θα την καταστήσει έρμαιο τρομοκρατίας, αστάθειας, εξαθλίωσης.
Καταλήγοντας, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η Ευρώπη αλλά ο εαυτός της. Ένας εαυτός που ορφάνεψε από πραγματικούς οραματιστές και ηγέτες, ικανούς να παραμερίσουν οποιεσδήποτε προσωπικές και αλλότριες σκοπιμότητες και να κρατήσουν το ευρωπαϊκό πηδάλιο της σωστής κατεύθυνσης ως αναγκαιότητα και υπευθυνότητα σε μια μαινόμενη οικονομικά γηραιά ήπειρο.
Γράφει: Αννίτα Δημητρίου
