And the Cyprus Oscar 2020 goes to… Του Λεόντιου Φιλοθέου

Από το κόκκινο Χολιγουντιανό χαλί, στο μαύρο μας Κυπριακό χάλι…and the Oscar goes to:

Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου

 Follow: @leontios_

Όσκαρ καλύτερης σκηνογραφίας στο Γιάννη Καρούσο για την ταινία Ο Αιφνίδιος Επισκέπτης. Αιφνιδιαστικά βρίσκεται στη στάση του λεωφορείου. Αιφνιδιαστικά μπαίνει στο λεωφορείο με το μανιτάρι. Αιφνιδιαστικά στο νοσοκομείο. Αιφνιδιαστικά στο ταχυδρομείο. Αιφνιδιαστικά πάντα στην παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων, φωτογράφων και με αιφνιδιαστικό live στην τηλεόραση. Ένα νέο αστέρι γεννιέται!

Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, στον Γιάννη Μισιρλή, για την ταινία Σπεκτάκκιουλαρ Ρικκάβερι. Από το «λαξιούρισνες» στη «Λίμασσολ ττοπ ντεστινέισιο», ο Προεδρικός Γαμπρός, φρόντισε σε μια ταινία ωδή στη γραφικότητα, να μας τρίψει στη μούρη τη φάμιλι-ράννινγκ-φούσκα με τις μπίζνες των χρυσών διαβατηρίων. Αν διερωτάστε σε ποια γλώσσα είναι η ταινία, αυτό ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί.   

Όσκαρ καλύτερης διεύθυνσης φωτογραφίας, στον Κώστα Χαμπιαούρη για την ταινία Ο Μίκρος Κώστας στο Λιβάδι. Αμέριμνος στα ορεινά χωριά της υπαίθρου μας. Στη φύση. Στα λαγκάδια. Να πίνει ζιβάνες και κουμανταρία με τους χωριανούς. Μέχρι και φωτογραφία που στέκεται στη βουνοκορφή και κρατά το σύννεφο! Στο νέο του ρόλο αλά Λώρα Ίνγκλς, ο Επίτροπος Κώστας Χαμπιαούρης, ανακάλυψε το πραγματικό νόημα της ζωής , μαζί και τη φωτογραφία. Κι όλα αυτά, με γερό μπαξίσι.    

Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας στο Νίκο Αναστασιάδη για την ταινία Saudi Force One. Μια γνωριμία με τον Σαουδάραβα κροίσο. Μπόλικα εκατομμύρια. 36 διαβατήρια.  Ένα Αυγουστιάτικο πρωί. Μια τυχαία συνάντηση στο δίαυλο. Κι ένα ταξιδάκι-ωτοστόπ με το Saudi Force One, για τρέλες στις Σεϋχέλλες. Σε αυτό επιβιβάζονται ο Πρόεδρος, η σύζυγος, κόρες, γαμπροί, εγγόνια, ο Φριντ (διάδοχος του αείμνηστου Λίο), κουμπάροι και συμπέθεροι. Η ταινία ολοκληρώνεται στο εξωτικό νησί όπου το τρελό παρεάκι, χορεύει, πίνει τα πίνα κολάδα του φορώντας φλοράλ πουκαμίσες και φωτογραφίζεται για το ίνσταγκραμ. Μια ταινία βγαλμένη μέσα από την καθημερινότητα, για την πραγματική φιλία.

Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου στο Χάρη Γεωργιάδη για το remake της ταινίας του 1989 Honey I shrunk the kids, με νέο τίτλο, Honey I shrunk the banks. Ο Υπουργός που στη θητεία του η μόνη τράπεζα που δεν της έβαλε χέρι ήταν η τράπεζα αίματος, φρόντισε μαζί με το δικό του παρεάκι να κάνει με το Συνεργατισμό το deal του αιώνα. Και να τον κλείσει, και να τον χαρίσει, και να δώσει κι από πάνω και να τον εγγυηθούμε και για τα εγγόνια μας, και να φύγει θριαμβολογώντας. Οσκαρικό!  

Όσκαρ καλύτερων οπτικών (και όχι μόνο) εφέ, στο Γιώργο Λακκοτρύπη για την ταινία Μαγκιά, Κλανιά κι Εξάτμιση. «Την επόμενη φορά θα πάμε μπροστά, δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω», δήλωσε με αυστηρό ύφος o Υπουργός με αφορμή τις προκλήσεις της Τουρκίας στο οικόπεδο 3, αφήνοντας το φιλοθεάμων κοινό να ψάχνει με τι ακριβώς θα πάμε μπροστά. Με το τρυπάνι μας; Τη φρεγάτα; Ή την πυραυλάκατο; Από την τότε Μαγκιά, η Τουρκία έκανε την ΑΟΖ μας σουρωτήρι, κι εμάς μας έμεινε η Κλανιά κι η Εξάτμιση, ως η μοναδική πηγή φυσικού αερίου. Εφέ να θέλετε.

Όσκαρ πρωτότυπου (άσχετου) σεναρίου, στο Νίκο Χριστοδουλίδη για την ταινία O Γέροντας ΥΠΕΞίσιος.  Ήταν το σενάριο που ήθελε την Τουρκία να μην έβρισκε γεωτρύπανο, ήταν που δεν θα τολμούσε να μπει στην ΑΟΖ μας, ήταν που θα τη θωρακίζαμε, ήταν που δεν θα μπορούσε να βρει το στόχο, ήταν που θα τους γονατίζαμε στις κυρώσεις και είναι τελικά που οι προβλέψεις του Νίκου Χριστοδουλίδη είναι ένα κλικ πιο άκυρες και από του Γέροντα Παΐσιου που ήθελε το Ξανθό Γένος και τον Πούτιν ως το Μαρμαρωμένο Βασιλιά να μας επιστρέφει και το Αφιόν Καραχισάρ.

Όσκαρ καλύτερου μοντάζ στον Κυριάκο Κούσιο για την ταινία Μην Μιλάς, Δεν είναι Απαραίτητο. Διότι κάθε που θα μιλήσει, ανακαλεί σε ένα τέταρτο. Ήταν η μια γυναίκα υπουργός που είναι και καλή είναι και πολλή μας. Ήταν η Τουρκία που έκλεψε τα σχέδια για το οικόπεδο 8, που τα είχαμε στο διαδίκτυο. Ήταν και ο Σαουδάραβας που γνώρισε τον Πρόεδρο μας το 2015, όταν φωτογραφίζονταν αγαπημένοι το 2014. Ο νέος μας Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, είναι η χαρά του μοντάζ.

Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους, στον all-time-favourite Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο για την ταινία Αμάρτησε Μαζί Μου ή Ππέσε Δίχα Μου. Χρυσές βίζες, χρυσά διαβατήρια, χρυσές μίζες και σε μια νύχτα ο Αρχιεπίσκοπος βαφτίζει τον διεθνώς καταζητούμενο αλλόθρησκο Τζο Τάεκ Λόου, δούλο του Κυρίου, του τσιμπά επιταγές μερικών εκατοντάδων χιλιάδων και του εξασφαλίζει διαβατήριο σε χρόνο λιγότερο κι από ότι απαιτείται για να απαγγείλεις το Πάτερ Ημών.

Last but not least.

Όσκαρ και Α’ Ανδρικού Ρόλου, και Β’ και τιμητικό Όσκαρ για τη διαχρονική του συνεισφορά στο χώρο της υποκριτικής και του κινηματογράφου, στον Αβέρωφ Νεοφύτου. Οι ταινίες, αμέτρητες. Από το δακρύβρεχτο λογύδριο για το μικρό παιδί που παίρνει το λεωφορείο, στην κυρία Μαρούλλα που στάζει η στέγη της στην αυτοστέγαση, στην οδήγηση τρακτέρ, στο περπάτημα με τον καφέ-στο-χέρι στο κέντρο της Λευκωσίας επειδή ανακάλυψε ξαφνικά το traffic, στο μάζεμα των ελιών, στην παραγωγή χαλουμιού μέχρι και την διά του Must-σύγκριση με τον Τζορτζ τον Κλούνει που μας τίναξε τα μυαλά στον αέρα, κάθε προσπάθεια να δικαιολογήσω το Όσκαρ αυτό, θα συμφωνήσετε νομίζω μαζί μου, πως είναι απολύτως περιττή.

Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου

 Follow: @leontios_