Είναι εκείνα τα εκτενή και “καλογραμμένα” σενάρια που ενσαρκώνονται μεθοδικά σε νοοτροπίες και πολιτικές, ακροβατώντας παραδοσιακά σε μια λεπτή ισορροπία μεταξύ “αρχών” και συμφερόντων.
Δημιούργημα ενός “δειλού κλέφτη” ο οποίος συστρατεύει κι άλλους ομοίους του. Κατόπιν, από κοινού μηχανεύονται εκείνες τις στρατηγικές και πολιτικές, που διασφαλίζουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα τα συμφέροντά τους. Επινοούν τα αίτια και την αφορμή, που καθιστούν τις όποιες ενέργειές τους, πέρα για πέρα αναγκαίες και νόμιμες. Φροντίζουν, ο δικός τους πόλεμος να έχει προμετωπίδα την “αποκατάσταση” της δημοκρατίας, της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εν προκειμένω, ο ρόλος που διαδραματίζει ο “δειλός κλέφτης” είναι εκείνος του σεναριογράφου που επιμελείται την εξέλιξη των γεγονότων. Πιο συγκεκριμένα, η επιμέλεια αφορά τα δικά του συμφέροντα και το πως αυτά θα εξασφαλισθούν δια του πολέμου, ενώ σημαίνοντα ρόλο ως προς τούτο, διαδραματίζουν οι επ΄ ανταλλάγματι συστρατευμένοι “κλέφτες”. Και κάπως έτσι, δύο ή και περισσότερα συγκρουόμενα σενάρια, πραγματώνονται στην ίδια αίθουσα, στο ίδιο θέατρο, την ίδια ώρα. Οι πόρτες όμως, δεν ανοίγουν για όλο το κοινό, δεν έχουν όλοι το δικαίωμα του ρόλου του θεατή, ενώ όσο μεγαλώνει ο “θίασος του πολέμου”, η ζημιά που υφίσταται το θέατρο, οι λοιποί θεατές κι οι πρωταγωνιστές, καθίσταται όλο και βαθύτερη. Μια παράσταση, τραγωδία!
Σήμερα, περιοδεύει στη Συρία. Ωστόσο, κάποιοι την έχετε ξαναδεί αλλού. Είναι η ίδια με εκείνη που έχει περιοδεύσει χθες στη Λιβύη, προχθές στο Ιράκ και αντίπροχθες στο Αφγανιστάν. Είναι εκείνη η παράσταση, που χρόνια τώρα καταδυναστεύει τους λαούς, την ανθρώπινη φύση και ύπαρξη. Την ίδια παράσταση άλλοι παρακολουθούν ως “θεατές πολυτελείας”. Μόνο που η εξέλιξη και κατάληξη αυτής, καμιά φορά, πιάνει εξ απροόπτου ακόμη και τους συντελεστές της και ρόλοι αλλάζουν.
Στη Συρία, οι άνθρωποι που έχουν προσφυγοποιηθεί ξεπερνούν τα 4 εκατομμύρια, άλλοι 8 εκατομμύρια εντός της χώρας χρειάζονται επειγόντως ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ τα παιδιά που έχουν αναγκασθεί να εγκαταλείψουν το σχολείο εξαιτίας των συρράξεων στη περιοχή, φθάνουν τα 3 εκατομμύρια. Η κρίση αυτή, που για πολλούς η αντιμετώπιση της αποτέλεσε και αποτελεί πολιτικοοικονομική και κοινωνική πρόκληση, δεν είναι παρά το απότοκο των προαναφερθέντων σεναρίων. Όπως απότοκο αποτελεί και αυτό που σήμερα σπείρει την τρομοκρατία, την βία, τον θάνατο, την ανασφάλεια και την θλίψη. Η παγκόσμια απειλή, το “Ισλαμικό Κράτος” έχει ξεφύγει απ’ τις γραμμές εκείνες που το ήθελαν να εργάζεται και να αποδίδει στους “σεναριογράφους” του. Τώρα, οι ρόλοι άλλαξαν.
Μα ήταν πρόδηλο, ότι η συντονισμένη και συνεχιζόμενη αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή θα αποτελούσε μια ολοένα και μεγαλύτερη απειλή για την ευρύτερη περιοχή. Κανείς όμως εκ των συντελεστών του εγχειρήματος τούτου, δεν φαντάστηκε ποτέ τον εαυτό του στο ρόλο του θύματος, στον τραγικό εκείνο ρόλο όπου οι θηριωδίες των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους τον βρίσκουν προ τετελεσμένων. Τα ανοιχτά μέτωπα γύρω μας είναι πολλά και μάταια ψάχνει κανείς να βρει άκρη. Άνθρωποι επικαλούνται τον Θεό και την τύχη για την ασφάλειά τους. Είναι τώρα, που η ανθρώπινη φύση και ύπαρξη καταρρακώνονται βιώνοντας ό,τι εξέθρεψαν τα σενάρια συμφερόντων και εξανδραποδισμού. Καταρρέει το “θέατρο”, καταρρέουν οι “θεατές” κι οι “πρωταγωνιστές”.
Υ.Γ. Η ανθρωπότητα, δεν είναι έρμαιο κανενός σεναριογράφου και κανενός σεναρίου. Η ανθρωπότητα δεν βολεύεται σε “ρόλους πολυτελείας”. Η ανθρωπότητα, γράφει την δική της ιστορία κάθε φορά που υπερισχύει εκείνων όσοι απεργάζονται την εξαχρείωση της. Γι’ αυτό πασχίζουμε έτι μία φορά.
Γράφει: Φρίξος Νικολάου
