Οι μνημονιακές υποχρεώσεις προκύπτουν μετά από διαπραγμάτευση και δεν επιβάλλονται πάντα από την Τρόικα.
Αυτές οι υποχρεώσεις στο θέμα των Ιδιωτικοποιήσεων ταυτίζονται με τη πολιτική του ΔΗΣΥ και του Νίκου Αναστασιάδη. Καταλήγω λοιπόν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η Τρόικα είναι απλά το «όχημα» για να εφαρμόσουν όσα επεδίωκαν εδώ και χρόνια περιορίζοντας το πολιτικό κόστος. Προεκλογικά είχε ακουστεί σωρεία επιχειρημάτων. Είμαι σχεδόν βέβαιη πως λίγοι θυμούνται τι ακριβώς ειπώθηκε τότε . Τις προειδοποιήσεις μας για παράδειγμα, ότι οι Ιδιωτικοποιήσεις με την εκλογή Αναστασιάδη θα ήταν γεγονός παρά τις όποιες « δεσμεύσεις».
Η διαχρονική πολιτική του ΔΗΣΥ στόχευε σε ιδιωτικοποιήσεις. Από το 1999 πριν την ελευθεροποίηση της αγοράς στις τηλεπικοινωνίες το Υπουργικό Συμβούλιο Γλαύκου Κληρίδη αποφάσισε την μετοχοποίηση της ΑΤΗΚ. Το ίδιο απόγευμα ο Αβέρωφ Νεοφύτου κατέθετε στον Σπ. Κυπριανού πρόεδρο της Βουλής νομοσχέδιο με το οποίο προβλεπόταν η αλλαγή πλαισίου της λειτουργίας της ΑΤΗΚ.
Αργότερα, 27/11/2001 ο τότε Υπουργός Συγκοινωνιών Αβέρωφ Νεοφύτου σε δηλώσεις του στη Βουλή χαρακτήριζε την ΑΤΗΚ ως «ένα λιοντάρι δεμένο χειροπόδαρα με αγκυλώσεις που διέπουν τον δημόσιο τομέα». Χαρακτήρισε μάλιστα τις ιδιωτικοποιήσεις ως ευκαιρίες και επεσήμανε οτι έτσι θα τεθεί τέρμα στην ομηρία της Κυπριακής Οικονομίας απο κρατικά μονοπώλια. Το νομοσχέδιο τότε απερρίφθη.
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κυβέρνησης Κληρίδη η Κύπρος θα είχε όφελος 74 εκ. λίρες με την μορφή του εφάπαξ από την πώληση της ΑΤΗΚ. 12 χρόνια αργότερα ο προυπολογισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας ενισχύθηκε με 650 εκ. Ευρώ από τα πλεονάσματα της ΑΤΗΚ. 81 εκ. δηλαδή το χρόνο, επιπλέον οι χιλιάδες θέσεις εργασίας που διατήρησε στηρίζοντας την οικονομία και την ανάπτυξη. Τα 900 εκ. λοιπόν κέρδη της ΑΤΗΚ μπορεί να μας πει ο κ. Νεοφύτου σε ποιου τις τσέπες θα κατέληγαν αν περνούσε το νομοσχέδιο που κατέθεσαν; Και ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης προέβαινε απο τότε με έντονο υφος σε δηλώσεις υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων.
Οι ιδιωτικοποιήσεις ανταποκρίνονται πλήρως στην φιλοσοφία του ΔΗΣΥ ως εκ τούτου δεν είναι να απορεί κανείς που τόσο εύκολα έγιναν αποδεκτές στο μνημόνιο οι ιδιωτικοποιησεις των ημικρατικών.
Επειδή κτίζεται πολιτική στη διαστρέβλωση και προσπαθούν να πείσουν ότι είχαν γίνει αποδεκτές οι ιδιωτικοποιήσεις από την προηγούμενη κυβέρνηση να ξεκαθαρίσουμε ότι στην αρχική πρόταση του μνημονίου, Σεπτέμβρη του 2012, όπως είχε κατατεθεί απο την Τρόικα, υπήρχαν αναφορές σε ιδιωτικοποιήσεις συγκεκριμένα για την ΑΤΗΚ και τις Κυπριακές Αερογραμμές. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις πέτυχε η προηγούμενη κυβέρνηση ουδείς ημικρατικός οργανισμός να αναφέρεται στο μνημόνιο και επιπλέον να διαγραφεί η υποχρέωση για οδικό χάρτη ιδιωτικοποιήσεων μέχρι το 2016 όπως επισης και η υποχρέωση για ιδιωτικοποίηση ημικρατικών οργανισμών.
Αντίθετα η κυβέρνηση Αναστασιάδη τον περασμένο Μάρτιο συμφώνησε σε αποδοχή ιδιωτικοποιήσεων ως μέτρο που θα υλοποιηθεί με σαφή χρονικό ορίζοντα. Η πρόνοια δηλαδή για μελέτη μετετράπη σε ρητή αποδοχή για ιδιωτικοποίηση και με αναφορα σε ΑΤΗΚ , ΑΗΚ και Αρχή Λιμένων. Μια πρόνοια κατά πολύ χειρότερη και απο αυτήν που περιλάμβανε η αρχική πρόταση της Τρόικα τον Σεπτέμβρη του 2012. Μια πρόνοια που εξέφραζε απόλυτα τις διαχρονικές θέσεις του ΔΗΣΥ. Να σημειωθεί επίσης ότι είχε μεσολαβήσει το κούρεμα προκειμένου να καταστεί το δημόσιο χρέος βιώσιμο.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε χώρες όπου υπήρξαν ιδιωτικοποιήσεις παρατηρήθηκε επιβάρυνση των καταναλωτών.
Παράδειγμα στη Μ. Βρετανία οι καταναλωτές κατέληξαν να πληρώνουν πολύ ψηλότερες τιμές για ηλεκτρική ενέργεια. Στην Αυστραλία παρατηρήθηκε αύξηση τιμών κατά 170% έναντι αύξησης του δείκτη τιμών καταναλωτή 60%. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πολλές χώρες οδηγούνται εκ νέου σε επανακρατικοποιήσεις. Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Φινλανδία επανακτούν τον έλεγχο σε τομείς που είχαν ιδιωτικοποιηθεί και αυτό λόγω των αρνητικών κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων που υπήρξαν. Στη Γερμανία πέραν απο τα μισά τοπικά κέντρα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος έχουν επανακρατικοποιηθεί ενώ μεχρι το 2016 υπολογίζεται τα 2/3 αυτων των επιχειρήσεων να περάσουν στο δημόσιο. Το ίδιο ισχύει στην Βρετανία, Γαλλία Ιρλανδία. Η Φινλανδία αναγκάστηκε να αγοράσει πίσω το 53% του εθνικού δικτύου ενέργειας ένεκα υψηλού κόστους στους πολίτες.
Καταληκτικά λοιπόν θα έλεγα ότι ο ΔΗΣΥ και η Κυβέρνηση μέσω της Τρόικα επιχειρούν να υλοποιήσουν μια πάγια πολιτική και φιλοσοφία την οποία διαχρονικά υπερασπίστηκαν σε επίπεδο ηγεσίας. Την ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών. Και αν αυτή η φιλοσοφία σήμερα γίνεται πραγματικότητα, ευθύνη έχουν και όσοι καθαρά συστρατεύτηκαν με τον Ν. Αναστασιαδη αποδεχόμενοι επιστολές και δεσμεύσεις που γνώριζαν εκ των προτέρων ότι ήταν χωρίς αντίκρυσμα.
Η ανάγκη για εκσυγχρονισμό των ημικρατικών οργανισμών δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να λειτουργήσει ως άλλοθι για το ξεπούλημα τους.
Γράφει: Ειρήνη Χαραλαμπίδου
