Το ΤΕΠΑΚ που ζήσαμε. Της Χριστιάνας Μανώλη

tepakmanoliΤο πτυχίο μου είχα την χαρά να το πάρω σχεδόν πριν ένα χρόνο, το Ιούνιο του 2014. Στο ΤΕ.ΠΑ.Κ.

Η επιλογή μου να σπουδάσω εκεί δεν ήταν ποτέ η λύση άναγκης για σπουδές στο εσωτερικό σε κρατικό πανεπιστήμιο. Ήταν καθαρά προσωπική επιλογή σπουδών σε ένα νέο ακαδημαϊκό περιβάλλον στην Κύπρο που θα μου εξασφάλιζε επιλογή που δεν ήταν εφικτή στο πρώτο χρονολογικά Πανεπιστήμιο Κύπρου, αν και τα μόρια των εξετάσεων μου ήταν αρκετά ικανοποιητικά για ένταξη μου και στα δύο πανεπιστήμια. Το λέω αυτό για να προτρέξω να κλείσω στόματα που μιλούν για «ελίτ πανεπιστημίων» και αποτυχία σε όσους δεν επιλέγουν εξ αρχής συγκεκριμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Από το 2010 που είχα θέση ως φοιτήτρια στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο τα προβλήματα δυσλειτουργίας ήταν και είναι σε πιο μικρό βαθμό σήμερα, προβλήματα κατανοητά εν μέρη για νοήμονες ανθρώπους. Η αρχή για δημιουργία κάτι τόσο πολύ περίπλοκου και δύσκολου όπως η «οικοδόμηση» ενός πανεπιστημίου με ζωή τότε τεσσάρων ετών και πλέον οκτώ ετών είναι πάντα επίπονη και κουραστική για όσους την ζουν στην καθημερινότητα τους ως φοίτηση αλλά και εργασία. Γιατί όσο δύσκολο ήταν για ένα φοιτητή να συνδυάσει ώρες και μαθήματα σε ένα μικρό πανεπιστήμιο χωρίς μεγάλα ακροατήρια και αίθουσες, τόσο δύσκολο φαντάζομαι θα ήταν και για τον λειτουργό που προσπαθούσε να βρει την λύση ή τον ακαδημαϊκό που έπρεπε να προσπεράσει τι όποιες δυσκολίες έτσι ώστε να μεταφέρει σωστά την ακαδημαϊκή γνώση.

Το ΤΕΠΑΚ μέσα από τα μάτια μου αναπτύχθηκε δειλά και σταθερά σε ένα χώρο όπως είναι το κέντρο της Λεμεσού αδιάβατο πριν την ανάπτυξη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Δύσκολο περιβάλλον ως τοποθεσία λόγω της συμπύκνωσης της καθημερινότητας μιας πόλης μαζί την διάπλαση χώρων που θα βοηθούσαν στην λειτουργία ενός συγχρόνου πανεπιστημίου.  Παρόλα αυτά είναι κοινά αποδεκτό πιστεύω το γεγονός ότι η δημιουργία του πανεπιστημίου σε εκείνο τον χώρο ήταν και είναι δύσκολη αλλά αναζωογόνησε την  καρδιά της Λεμεσού και της έδωσε νεανική αίγλη. Μπορεί το μποτιλιάρισμα το πρωί να είναι μεγάλο, το πάρκινγκ δυσεύρετο και δαπανηρό αλλά η αξία άνθησης ζωής και πάλι ανεκτίμητη.

Έντονο ωστόσο ήταν εξ αρχής το θέμα των αιθουσών που ταλάνιζε το πανεπιστήμιο καθώς κτήρια και σχεδιασμοί ανάπτυξης δεν προχωρούσαν με γοργό ρυθμό κάνοντας την λειτουργία του πανεπιστήμιου στο κτηριακό τομέα δύσκολη. Πολλοί χώροι εδώ και χρόνια ήταν ενοικιασμένοι προς το ΤΕΠΑΚ χωρίς να αξιοποιούνται, υπόθεση  κακοδιαχείρισης και διασπάθισης κονδυλίων, που έχει ήδη πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης και εμπίπτει στο μεγάλο και ασταμάτητο οχετών σκανδάλων που βασανίζουν την μικρής μας κυπριακή δημοκρατία.

Θα αποτελούσε παράλειψη όμως αν δεν εξέφραζα την απορία-παράπονο: γιατί τόσα χρόνια το συγκεκριμένο πανεπιστημιακό ίδρυμα μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα από διάφορους, εντός εκτός και επί τα αυτά; Πριν από λίγα χρόνια ήταν η μεταφορά της Νοσηλευτικής Σχολής από την Λευκωσία στην Λεμεσό, ενώ μέχρι πρότινος οι «σκέψεις» περί συγχώνευσης της σχολής Μηχανικής πυροδοτούσαν το κλίμα και επηρέαζαν το όνομα και την αξιοπρέπεια του πανεπιστημίου. Ενώ παράλληλα κάποιοι κακοθελητές έβρισκαν έδαφος με όλα αυτά για να πουν την δική τους λύση  στο πρόβλημα με ένα απλό «κλείστε το».

Αυτές τις μέρες η πρόσφατη καταγγελία κατά της Πρύτανεως του ΤΕΠΑΚ σόκαρε για ακόμα μια φορά τόσο εμάς που την γνωρίσαμε ως το ανώτατο πρόσωπο του πανεπιστημίου μας, όσο και ολόκληρη την κοινωνία. Η εκτίμηση μου προς το πρόσωπο της παραμένει υψηλή, αν και θα της καταλόγιζα το γεγονός οτι δεν έπεσε ο πέλεκυς εξ’ αρχής σε όσους εντός δεν λειτουργούσαν ομαδικά και με πνεύμα συναινετικό έτσι ώστε το πανεπιστήμιο να προοδεύσει παραμερίζοντας όλους όσους είχαν άλλες φιλοδοξίες.  Την ίδια στιγμή όμως θα ήθελα να ήξερα αν η ακαδημαϊκή κοινότητα του πανεπιστημίου μας νιώθει ικανοποιημένη στο σύνολο της με το κατά πόσο τα τελευταία χρόνια είχε τεθεί ως πρώτιστο μέλημα όλων η σωστή λειτουργία του πανεπιστημίου με ακαδημαϊκή ελευθερία και αυτονομία, γιατί νομίζω υπήρξε τριβή σε άλλα θέματα που άφησαν πίσω της πρώτιστες ανάγκες ενός ακαδημαϊκού τριτοβάθμιου ιδρύματος.

Η κτηνωδία της εποχής που ζούμε θέλω να πιστεύω ότι δεν αγγίζει όσους βρίσκονται κοντά στην μόρφωση, όσους χαίρονται με την πρόοδο των φοιτητών τους και έχουν θέσει ως στόχο ζωής την ανώτερη μόρφωση. Θέλω να πιστεύω ότι η εξέλιξη των ανθρώπων και δη των ακαδημαϊκών δεν καθορίζεται από την βαθμίδα τους ή από τον εκθρονισμό άλλων, αλλά από το πάθος τους για ανέλιξη του επιστημονικού τους ορίζοντα. Θέλω να πιστεύω ότι όσοι τελειώσαμε το ΤΕ.ΠΑ.Κ ή όσοι συνεχίζουν την πορεία τους στο ίδρυμα, δεν είχαμε ποτέ αμφιβολία για το ακαδημαϊκό επίπεδο του πανεπιστημίου μας και ότι ποτέ δεν ήμασταν επιστημονικά ακατάρτιστοι σε σύγκριση με άλλους στην αγορά εργασίας.

Τέλος εύχομαι το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, να βρει το δρόμο που του αξίζει, να συνεχίσει να είναι ένα στολίδι για την Λεμεσό αλλά και για όλη την Κύπρο ως ακαδημαϊκό ίδρυμα, να συνεχίσει να βγάζει ανθρώπους προς την κοινωνία, που θα διακρίνονται ισάξια τόσο για το ήθος τους όσο και για την ακαδημαϊκή τους γνώση. Αφήνοντας με αυτό τον τρόπο πίσω την βαρβαρότητα των ημερών εστιάζοντας με αυτό τον τρόπο στην ακαδημαϊκή έρευνα που τόσο χρειάζεται ο τόπος. 


Φωτογραφία της ημέρας

puppuupa

Βαλτιμόρη, Μέριλαντ: Η κατάρρευση της γέφυρας Francis Scott Key αφού ένα πλοίο με κοντέινερ την χτύπησε. Μια ομάδα δυτών προσπαθούσε να εντοπίσει τουλάχιστον επτά άτομα που πιστεύεται ότι έπεσαν στον ποταμό Patapsco ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης. Jim Lo Scalzo/EPA

Ήξερες ότι...

Η εγκληματική οργάνωση Ndrangheta (Ντραγκέτα), που δρα στην Καλαβρία της Ιταλίας, οφείλει το όνομά της στην ελληνική λέξη ανδραγάθημα.

Σήμερα


Πέμπτη
28
Μαρτίου
2024

Γιορτάζουν : Κανένας

1566
Ιδρύεται η πόλη της Βαλέτα στη Μάλτα από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη.
1802
Ο Χάινριχ Όλμπερς ανακαλύπτει τον αστεροειδή 2 Παλλάς, τον δεύτερο αστεροειδή που ανακαλύφθηκε ποτέ.
1930
Η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα αλλάζουν το όνομα τους σε Ισταμπούλ και Άνκαρα.
1953
Στο Ισραήλ ο ηγέτης του κόμματος Καντίμα Εχούντ Ολμέρτ κερδίζει τις εκλογές.

Newsletter

Εγγραφείτε στο Newsletter μας 

Client Newsletter Icon2 copy